Kalemim Ve Ben
Gene gece oldu
Etraf karanlığa ve ben gene yanlızlıga teslim, Kalemim mürekkebimle birleşir, Sözcükler ahengle dizilirler yanyana Satırlarım aşkla bekler özlemini çektiği kelimeleri. Ve ben gene umutsuzca yazarım gecenin karanlığında. Bitmez sözcükler nokta konmaz benim yaşadıklarıma Mürekkebim akar satırlara gözyaşlarımla. Mısralarımdan duyulur hüzünlü bir makam. Eşlik eder yanlızğıma odam. Yanlız bırakmaz aynadaki yansımam Güneş doğana kadar sürer yazmam Sağır olur kulaklar, Yürek yanlızlığa düşmedikçe Duymazlar odamdaki yanlızlığın seslerini. |