KALEMİM
Gene gece oldu
etraf karanlığa teslim Sokaklarda derin bir sessizlik hayat sanki durmuş. Ve gene ben yanlızım. Ve kalemimle gene başbaşayım. Dilimim anahtarıdır bir nevi. Kimse bilmez derdimi ve beni. Anlatamam duygularımı ve halimi, Daralırım o an insanlardan. İşte o zaman sözcüklerim mürekkebimle akar satırlarıma. Bir şarkının notaları gibi ahenkle dizilirler yanyana. Hic durmaz o an kalemim Büyük bir aşkla yazar satırlara. Derdimi akıtır kağıtlara. Bir o anlar benim dilimden Özlemle bekler beni Sabırla dinler yaşadıklarımı Şevkatle okşar düşüncelerimi. Bilirim herkez bırakır beni Bi kalemim asla yanlızlığa mahkum etmez beni.... |