yüreğim yangın yeri sabah sabah, gece gece
namlunun ucunda özlemim
patladı patlayacak içimde
gözlerimde sabahın buğusu
kalbim yine hüsranlar peşinde
yakmışta tüttürmüşüm sigaramı
hayallerim dumanlar içinde
İstanbul koca kız olmuş bakmıyor, gülmüyor artık yüzüme
beni sorma ben nakış tutturuyorum yine aynı derdin peşinde


yaşlı bir dağ gibi karlar altında kalmışım sanki
tüm dertlerim ağır gelir oldu artık
hani bir görse ruhum güneşini
eritip atacak üstünden sanki dertlerini
hani bir kere de sana çıkar olsa sokaklar
sana gelmeye koşacak ayaklar,
hani bir kere de sızlamasa şu yürek
kalp seni sevmeye köle kesilecek

öldürmeyen ’Allah’ öldürmüyor işte
ölüm kapımda nöbete yatmış
ben vasiyetim elimde
sen bana gelmeye dur sevgilim
ben her saniye, her dakika tetikte..
gülmüyorum, sevinmiyorum
biliyorum bunlar senden bana kalanlar geriye
ömrüm korkar ,gelecek utanır oldu
sensiz gidemez oldum bir adım öteye

yanan sigaramdan bir duman daha çektim içime
yürek toz toprak ,
sevdam kurak,
yağmıyor rahmet yağmurun artık içime..

ölmeye saatleri kalmış bir aşk mahkumu ben,
bir tutam nefes sunacak olan sen...