Tutamadım
Bölme çıkarma yaptım gönül sermayem bitti
Aşkı arayım dedim akıl tatile gitti Gençlik elden uçarken zor yaşlılığı itti Kayıplar dünyasında ben kendimi ararım. İletişim ve sevgi yankılanan sedadır İlim gerçek hazine cehaletse gedadır Zamanın gömüldüğü her geçen gün vedadır Yerde karınca gibi ulaşmaktır kararım. Çıplak gezen ayağa diken ile taş batar Dışa seyran kalplerde bir koca hinlik yatar Nefis acelesinden olta kancası yutar Arzu ateş yakarken yalnızlığı sararım. Yaşadığım hayatı sığdırdım tek heceye Unutarak vuslatı name yazdım eceye Gündüz anası diye düşman oldum geceye Seher vakti bülbüle gülle ağlar yanarım. Sesler orkestra kurmuş onu işitir kulak Beden denilen alan tarla misali sulak Bu sevda padişahı fikren doğuştan çolak Sözlük kitaplarını sondan başa tararım. Aslıma kör bakarak dayandım etli cisme Hakikati silerek takıldım buzdan isme Viraneye döndürdün ey rüzgâr artık esme Avuçta gözyaşlarım geçmişle can zararım. 13.01.2013 Ahmet Çelik Ceyhan GEDA: Dilenci, fakir, yoksul |