Bu şehir bana dar geliyor be Usta!
Hiç bir köşesine sığamıyorum.
Yüreğim darlanıyor,
Nefes alamıyorum be Usta !
Şehrin her köşesinde O’nun hayali yansıyor gözlerime.
Bütün kaldırım taşlarında izleri mevcut.
Her ağacın gölgesinde gölgesi,
Her çiçek te O’nun kokusu ...
Olur mu be Usta..
Olur mu ?

İnsan seven bir yüreğe bu kadar mı acı verir ?
Aklım almıyor usta!
Ya yüreğim büyük,
Ya bu şehir küçük,
Ya da sevdam yüreğimden taşıp ,
Bu şehri dar ediyor bana...

Ne vakit dar geldi bu şehir,
Ne vakit gecenin ayazında üşüdü bu yürek,
Ve ayrılık karanlık gibi ne vakit sardı bedeni,
Ne vakit arafta kaldın bu şehirde ,
Çekip gitmeli Usta...
Çekip gitmeli!!

Ardına bakmadan
Tereddüt etmeden yürümeli..
Bir solukta adımlamalı koca caddeleri.
Köşe başlarını seri geçmeli,
Duraksadın mı yürek yorulur.
Dizlerin titrer ,
Ayakların kaldırım taşlarına yapışıp kalır be Usta..

Başını kaldırıp dik yürümeli be Usta
Bu şehir bana dar geliyor,
Ben de bu şehri dar etmeliyim adımlarıma.
Söz geçmeli yüreğime.
Aldanmışlıkları !
Yıkılmışlıkları !
Hayal kırıklarını !
Düş bozgunluklarını alıp gitmeli Usta...
Alıp gitmeli...

Aklının aldığı yere yürümeli
Gözün kestiği yönde esip gitmeli
Bir tek gidiş bileti olmalı heybende
Dönüş biletini düşlerinde bile iptal etmeli be Usta
Geriye dönmeden,
Elvedaya hasret bırakıp çekip gitmeli bu şehirden !!
Çekip gitmeli Ustam !!!

Mehmet Zafer