İçimdeki Çocuk…İçimde korkularından sinmiş Sessizliğe bürünmüş Özgürlüğü elinden alınmış Tüm sevdiği oyuncakları kırılmış Bir uçurtmayı bile uçuramamış Ölüme mahkûm bir çocuk vardı... Çamurlu ellerinin yüzünü kirlettiği Gözyaşlarının yanağında yol bulduğu Her oyunda ilk sobelenip daima ebe olan Umutlarına gölge düşürülen Gökkuşağı renklerini kaybetmiş Ölüme mahkûm bir çocuk vardı... Kanatsız bir melek can verir Ölüme mahkûm çocuğun canına Kana kana nefes almadan içmeye çalışır Mevsimlerden baharda bulur kendini Sek sek oynarken taşı hiç sekmez İp atlarken nerdeyse bulutlara tutunacaktır Canları çoğalır yakar toplarda İstop da ardına gizleneceği ağacı vardır Yüreğinin en kuytu, en güzel yerine gizlendiği Saklambaçta kimse bulamaz… Mavi beyaz semada Beyaz mavi uçurtması Tellere, ağaçlara takılmadan Salınır tüm endamıyla özgürlüğe Küser çocukça Çocukça da barışır… Kanatsız meleğini kaybetme korkusu Sardıkça ruhunu susar tüm bildiklerini Bir âmâ kadar kördür gördükleri karşısında… Oysa Kanatsız melek çoktan bıkmıştır Ve yol almıştır Yeni yüreklerde yeni çocukları diriltmeye… Bir anda Verdiği umutları alır çocuğun elinden Bir daha dirilmemek üzere Yalancı mutluklar arasında ölmüştür çocuk… 24.06.2013___________________Seher_Yeli Seher Zerrin Aktaş |