Gözyaşı Çare Olmuyor, Sabır Kalmıyor…Yar… Biliyorum, Uçsuz bucaksız Bir serabın mahkûmuyum Kör kuyuların sancısıyım, Issız sokakların efkârıyım, Neden şimdi ben böyle firaktayım Ne Hasretin Naat’ı sinemi yakar, Ne vuslatın şadı Ruhumda umutlarım da şaha kalkar Peki, O vakit Niye hülyalar Zihnime akar, yalnızlık Bir yelkenli misali dalgaları anbean aralar Kalbim Ruhun didarında Anlamlaşan ulvi nazardır Aklım Ve izanım idrakimle Bedelleşen hicrandır, İradem hakikat için yalvarandır Zafiyetler Neden yalandır, Bu kadar sancı niye sinemde Cenge davet eden sancılar acı yaşatır Hevesler Neden gün yüzüne Hasret kalan tortulardır, Vicdanım ne zaman aşka aday olacaktır Yangınlar Var içimde, haşyetiyle İzmihlal nefesime korkular erişir Kalbime, Merak etmek hangi vecdin Saikiyle, fikretmek mi ilm-i fakirlikle Camiler yapılıyor, Vakti saatinde ezanlar Davet için okunuyor peki, Cemaatteki tefrika niçin nihayet bulmuyor Ne oldu Sadakatli gönüllere Rızkın taksiminde bin bir Şüphe mi var düşüncesi hangi nedensizliğe Adetler Değişti, töreler Telakkilere kurban mı gitti Devlet-i âliye de Neler değişti, vatandaş olmak, Milli birliğimize ve dirliğimize hücum etti Kuvvetin banisi Neden kalplerden feragat etti, hangi Nasipsiz ruhlar vicdanları tarumar etti Artık Sessizlik ve sükûnet Hanelere mi meyletti, muhabbeti Varlığa ihale eden nefsanîlik yetti Gözyaşları Çare sunmuyor artık, Nerde yanıldık, neden fütursuz Bir şekilde sekilerliğe daldık, şek Ve şüphe içinde aymazlığı ne yaptık Kahkaha atmak İçin çareler mi aradık, tefekkür Etmeyi ilimsiz yaptık, taklide yakınlaştık Hani Nefesin müddetine inanmıştık, Lebbeyk, Allahümme Lebbeyk, La şerike Demeyi ne sandık, akıl ve irfandan uzaklaştık Mustafa Cilasun |