ELBET ELİME DÜŞERSİN
Seher vakti dost olur gelirim ansızın kapına
Bir tebessüm ile yanarım kül misali narına Ey bizar olsam da beni naçar gezdiren dilber Bir içten bakışın gönlümü Leyla’ya Kays eyler Hicranın ile kavrulana olur mu söyle zeval Bin beter olmuştur kalb-i devranda ahval Vedasız gidişin ile cehennem oldu cennetim Aliyül ala iken zehire döndü her nimetim Bir lahza müsait olsan soğuturdun gülüşünden Devri-alem’e çıkardım bir busecik öpüşünden Sen ki zerre şüphem yok ar duygunu yitirdin Oysa bahtımı süslerken bir başka güzeldin Bir acı tat idin yosun oldun sarıldın ya taşlara Aldandın sevgi sanıp nankörce bakışlara Bilsen bir damla yaşına bu kalp nasıl kahrolurdu Buzullar bile bedenime bir yanardağ olurdu Coşkun seller gibi aşarak geçerdim bendimi Ellerimi tuttuğunda bulurdum tekrar kendimi Hem kızgınım hem sevdalı kopsun en ince yerinden Ne çektiyse çekti Kemal kuruyup gidesi şu dilinden Sanma ki ey felek gayrı sende sevilir seversin Gün ola hayrola elbet bir gün elime düşersin. KEMAL ATEŞ |