ŞİMDİ ELLERİNLE KABRE KOY BENİ
Çekipte ansızın benden gitmiştin,
Şimdi ellerinle kabre koy beni Başıma dünyamı dikip yıkmıştın Şimdi ellerinle kabre koy beni Resmine bakıpta öyle dalınca Sevda kitabından ilham alınca Ellerim koynumda mahzun kalınca Şimdi ellerinle kabre koy beni Kar yağar başıma yanıyor içim Bu nasıl bir dünya bu nasıl biçim ? Sensiz bu hayatta inan ben hiçim Şimdi ellerinle kabre koy beni Düğümlenir lokmam geçmez boğazdan Tükenmiş kısmetim dua niyazdan Haz alamam gayri bahar ve yazdan Şimdi ellerinle kabre koy beni Kalmadı tükendi gözümün feri Sanmam-ki o güneş doğacak geri Vedasız gidenler dönmüyor geri Şimdi ellerinle kabre koy beni Engelleri geçip asla aşamam Ömrüm yetmez sana hiç ulaşamam Ömür vefa etmez fazla yaşamam Şimdi ellerinle kabre koy beni Der DURAK’ım artık uzatmam sözü Bağrımı yakıyor hasretin közü İçten içe yanar sevenin özü Şimdi ellerinle kabre koy beni Durak YİĞİT GönüllerinŞairi KOCAELİ Ben bu kaderimden dedim el aman Kaldım aralarda halim pek yaman Yetiş ey sevdiğim kalmadı zaman Şimdi ellerinle kabre koy beni |