MUTLU MUSUNhüzün yağmurları gibisin kurak toprağa yağar gibi yaralı yüreğime düşersin kimi neşe kimi kedersin bazen üzer bazen de sevindirirsin gül mevsiminde güz gülleri gibisin açmasıyla solması bir olan ne seyeredilen ne de koklanan kıyamam koparmaya dalından batsa da dikenleri parmaklarıma kanasa da ellerim ödüldür sevgiliden der basarım bağrıma incinmem hüzünlerde verdin huzuru kalbim her dem bağ bozumu söylemeden son sözünü bakarsan göreceksin bende ki özünü sarsa da her yanımı hüzün yine de gitmiyor gözlerimden yüzün düşlerimde gerçeğim oldun böylesine sevdim seni anlamadın yar ne olurdu bir kerecik tutsaydın ellerimi ve baksaydın gözlerime işte o zaman görecektin bende ki seni ve sana olan sevgimi dinlemedin dalında boynu bükük gül gibi bıraktın ve gittin yoksun artık ne gönül bahçemde ne de evimde mutlu musun yerinde.. Refik 18.06.2013 İstanbul |
Kutlarım dost kalem