“B A B A M…”

“Yanıyor gözlerim çakmak çakmak
İçimi yakıyor seni hatırlamak…”

Aşklar büyür,
Çiçekler büyür,
Büyür ağaçlar da…
Nehirler büyür,
Kar dağlardan akarken ovalara…

Denizler de büyür
Nehirler denize ulaşınca…
Gel gelelim,
Bir EVLAT ama,
Büyümez asla !...
Baba ve Ana’nın engin ruhun da !...

Öyle küçülür, öyle küçülür ki o,
Sevgi sarılışlarıyla
Farkedilmez büyüdüğü Ata’larca
Birkaç nüfusa haiz bile olsa,
Hala cıvıltısı aranır bir evladın
Sıcak kucaklar da,
Her iki Ata’nın ölümsüz arzularıyla !...

Baba !...
Baba bir sevgi dağı !
Bir Ana gibi başımızın tacı
Ataların vefatları,
Azdırır insanın hasret yaralarını ?
Küçülemediğin kadar fizikçe
Büyüyemezsin de artık yeterince,
Yüreğindeki o dağlar göçüp gidince !...

Rahmet diliyorum Tanrı’dan Babanıza !
Sevilen bir Baba’ya sahip olmanın mutluluğundan mada,
Daha fazla soluk versin dilerim O’nu her hatırlayışınız da,
Sizinle olan anıları yaşamınıza !...
Kalınız sağlıcakla !!!...

Ben resimdeki babaya da kızına da bayıldım..O ne güzel bir sevgi fotoğrafı öyle...Mutluluğun resmini çizebilir misin diya soruyor ya bir sanatçı..Al işte mutluluğun resmi.

Ama ne yazık ki ebedi mutluluk diye bir şey yok bu dünyada.

Allah Rahmet eylesin babana...

Selam ve sevgilerimle.