SEN YOKSUN YA BABA ŞİMDİ SENSİZ BOYNU BÜKÜK BİR KÜHEYLANIM

Bir kış günü "baban öldü "dediler
Çok zordu nefes alabilmek
Çok üşüdüm
İçimde siren sesleri dağıldım
İmdat çırpınışları kalbimde
Babam gitti herşey bitti



Mezarlıktan herkez birlikte ayrıldı
Farketmedim yalnız kaldım
Seninle olmak sensiz olmakmış
Sensiz olmak sessiz olmakmış
Artık öğrendim.

Ağlama oğlum derdin ya baba
Ağlamadım ağlayamam ki
Duyurmadım sessiz ağıtlarımı
Ağlasamda duyan olmazdı



O gün sustum
O gün korktum
Ben kimsesizdim
Bir öksüzdüm



Yersizdi artık keşkeler toplamak
Çok zor bazen geçmişi unutmak
Ve sağ çıkabilmek her mücadeleden



Herkezin sahibi allah derdin
Yok aslında hiç kimsenin kimsesi baba
Ömrüm sensiz geçecek artık
Ömrüm yokluğun baba



İyi adam olur senden derdin
Nasıl adam olduğumu göremeden
Gittin baba
Çok büyüdüm seninde payın var
Göremedin şimdiki beni,sana ne kadar benzediğimi,
Ve seni ne kadar çok sevdiğimi.




Kalmadı bizlerden birşey ortada
Mirasın sadece yaşananlar baba
Anılar güzel günler
Ne güzeldi anlattığın masallara inanmak
Güzeldi seninle bir masalı yaşamak.


Hiç kimsem olmadı senin gibi merhametli
Resimlerinde soldu artık
Zamanla geçer ölüm acısı derlerdi
Ama geçmedi hayalin gözümde
Yıllarda çok hızlı geçti
Her geçen gün bir çizik atılıyor alnımın üzerine
Gün geçtikçe acılarım tazeleniyor
Ölümün ayak sesleri çoğalmakta baba



Şimdi farklı farklı dünyalarda
İki ayri yerdeyiz
İki uzak sokak gibi birbirinden habersiz
İki ayrı yalnız
İki ayrı masal gibiyiz
Gittikçe uzaklaşan
İki ayrı tren gibiyiz
İki ayrı kimsesiziz



Ben burdayım hala ölmedim
Olacaklar senin olacak baba
Seni görmek,seni duymak
Sana gelmek istiyorum



Çocukken olduğu gibi hep peşinde gezeceğim
Ama şimdi değil
Henüz değil henüz değil
Tarihe not düşmek istedim baba özlemine dair
Kimbilir belkide belkide bu yüzden yazıldı bu şiir






**ARDA’CA**