Aşk bir kandırmaca en çok da ayrılıkGecenin tırnağından ayrılırken eti gözü yaşlı aşık maşuk son bir kez pus ediyordu tan yeri ağarırken faş ediyor ayan beyan sevgilileri sen yazdın diyerek okudum, ne hikayeler kurdum ne hayaller ben sen değildim sen de ben yalnızca aşk’tık biz ne çok duygulandım yeri geldi ağladım yani ilk kez yaşadım yaşadım sevgili sınırlara çiçekler ektim gülümsedim her gördüğüme sonra seni gördüm gökte hilal de sus pustu dilsiz gibi lal sınır boyunda yürürken bir ısırgan daladı ayaklarımı her taraf bozkırdı her taraf çöl öl artık hayat öl dedim zaten onsuzluk ölüm tamamladın mı dedi ömrünü buy/urgan bir SES sonra sükunete erdi her taraf bitti tufan gibi kanat çırpıyordu Leylekler patlıyan bir kuş tüyü yastık sanki tüy yağdı gökten sızılı kırık beyaz intihar eden güvercinlerin tüyleri miydi göç vakti miydi yine göğe baktım o da sus pustu sonra ateşten ayrıldı kül ay sıyrıldı buluttan köz ateşin durulunca kapladı üzerimi yıldız işlemeli atlas bir yorgan üşürüm kaygısıyla o bembeyaz meleklerden armağandı göklerden yeniden kucaklaştı akşam ve gece ateşe erdi kül sıradanlaştı her şey kendinden göçün vaktiydi kesildi kainatın sesleri bitti tufan 15/Haziran/2013/Cumartesi/Bodrum Yüksel Nimet Apel |
şiir yazan kaleminiz ve şair yüreğiniz var olsun Nimet teyzem, çok çok güzeldi, teşekkürler, tebrikler...
sevgilerimle, iyi geceler dilerim...