Bedelim...
Bedelini ödüyorum belki bazı şeylerin
Her şiir yazışım Canımın bir kez daha yanışıdır Yüreğimden damlayan her damla kan Yeni bir şiirin ilk satırlarıdır.. Her yanılışım Her yaralanışım Daha da güzelleştiriyor mısraları Daha da bir anlam kazanıyor sanki.. Okuyanlar Benim ne halde olduğumu bilmez ki Şiiri okur , Kendine benzetmeye çalışır tüm harfleri , Sayfayı kapatır Kendi içine döner , Bir daha hiç düşünmez o kafiyeleri.. Bazen yorumlar gelir ya hani " muhteşem olmuş " , " yüreğine sağlık " diye Haklısınız Yüreğim çok muhteşem kanamıştı , Her şiir kendi içimde bir esaretti Ve yüreğim sağlığını çoktan kaybetmişti.. Bazıları Kendini bulur şiirin içinde Kanamaya başlar onun da yüreği O’na yazıldığını anlar çünkü Ne düşüneceğini Ne hissedeceğini Ne yazacağını bilemez , Damlayan her satıra Kendi kanını akıtır , Ve bir yüreğin kanayışı Bir başka yüreğin Hayata bakışıydı.. Bedelini ödüyorum sevmemin Acı çekmesem Şiir yazamayacaktım , Canım yanmasa Ya yazamazdım Ya da Beğenmeyecektiniz yüreğimi Anlamayacaktınız Sonununu hiç getiremediğim kafiyelerimi.. Siz beğeneceksiniz Ben acı çekeceğim , Siz acılarıma yorum getireceksiniz Ben sevineceğim.. İşte Benim bedelim de bu Hiç bir zaman vazgeçemeyeceğim... |