İRAHMETLİ GOCASINI ANLATIYOR BİR NİNEBıldırcınım, Kekliğim derdi. Ben ona göre baldım, Gadayıftım, Sen evimin süsü, Sen yüreğimin közü, Sen kırh köyün gözelisin lafları çok menşurdu, Düşmezdi hiç dilinden. Gözüyle gözlerime sorar gibi bakar, Eliyle sıhıca tutardı elimden. Ben evdeyken sakın iş görme, Geç karşıma otur, Ben sadece sana bahayım. Sen Van gölü ol, Ben Yeşilırmak, Sana doğru ahayım daim ricasıydı. İrahmetli çoh cümert olup Aynı zamanda da köyün ağasıydı. Kara yağız, Geniş omuzlu, Uzun boyluydu. Kaytan bıyıklı, Çoh da iyi huyluydu. Sofrada çorba ecimcikse, Ya da ekmek azsa, Önce o kalhardı “ya Rabbi şükür” deyip. Doymadın, niçin kalhdın dediğimde Horanta doymasın mı derdi Caketinin düğmesini ilikleyip. O anmahla, Anlatmahla bitmez. O bir muhkem dağ, O gocaman bir denizdi. Bahri KÖSE |
Olamaz mı yani?
Bu kadar da abartmış olamaz,
demek ki sahiden öyleymiş ırahmetli , dedirtti şiiriniz bana.
Tebriğimle.