YORGUN
gün düşüyordu otobüs camlarından
ne yana dursan yaralı... yorgun bir şairdi bir periye düşüyordu içi ve aşk soluyordu gölgesinde akşamın elini tutmak ne zordu... gülümsüyordu bir şiir çaresiz bir düşe düşüyordu ne yana koysan tutarsız duruyordu solgun renkleriyle zaman kararsız bir mısra gibiydi yaşamak... ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |