Doymayan Ruhum Acı İçinde
Gönlüme söz dinletemedim
senin için atan kalbe dur diyemedim. Gözlerimden yüzünü silemedim ne yaptımsa vazgeçemedim. Günlerdir aylardır bekledim, nafile bitmedi tükenmedi aksine beslendi sevgiyle. Aşkını yaşıyorum her an kalbimde. Doymayan ruhum acı içinde teninin kokusu kaldı tenimde. Sesin kulaklarımda yüreğin yüreğimde ne zaman bitecek bu özlem bende. İstanbul. |
yaşadıkça yürekte kalacak...
İnsan konuştukça konuşur dilde durmaz,
Onunla hayat birlikte alacak...
Tebrik ederim.
Nefis bir şiir ...