Bir Resme Bir Şiir 71 Kör Cehalet
Koca tahta kapılı hanaydandı evimiz
Lastik yemeni giyer çardakta koştururduk Fakirdik belki ama yürekteydi sevimiz Ama ninemi bile sevinçten coştururduk Yeşil minder üstünde ninem hep diz çökerdi Çocukça aklımızla biz de soru sorardık Sanki görüyor gibi camdan dışa bakardı Lal olmuş dillerini belki de biz yorardık Babam eve gelince gül açardı yüzünde Oy yürek sızım gelmiş der bağrına basardı Sanki nur saçılırdı o an kara gözünde Okşardı saçlarını uzun süre susardı Ne bir masamız vardı ne aynalı sinimiz Tahta tabla üstünde yerdik ekmeği aşı Karnımız doysa bile üşürdü bir yanımız Yinede of demezdik eğmezdik karakaşı Gün geceye kavuşup yanınca löküsümüz Defter kalem getirir ders başına geçerdik Kilimim üzerine serilmekti lüksümüz Önümüze konulan kitaplara bakardık Cahildi garip anam bilmezdi okumayı Bizler ders çalışırken yanımızda beklerdi Bir nakışı öğrenmiş bir halı dokumayı Niye kız doğdum diye kadere suç yüklerdi Kul Dünyaya gelmeden yazılıyor kaderi Kız doğmak tercih değil kulun alın yazısı Kör zihniyet yüzünden olmuyor bir ederi Okumayan kızların bitmez yürek sızısı |