Söğüt ağacı
Söğüt ağacı
Kurumuş dalı kesilmiş başı, Yaşlanmış yorulmuş bilmem yaşı, Arkadaş olmuş toprağı taşı, Hayata küsmüş söğüt ağacı. Bir zamanlar yaprağı yeşildi, Ona konan kuşlar güzeldi, Parkın içinde hep o özeldi, Yaprağın solmuş söğüt ağacı. Oynayan çocukları severdi, Kız erkek etrafında gezerdi, Yaşadığı günleri güzeldi, Bu gün ağlamış söğüt ağacı. Gölgesinde Mustafa’m oturmuş, Nice sevdaları orda bulmuş, Güzelliğine o aşık olmuş, Bu gün sevinmiş söğüt ağacı. Mustafa HAMİŞ Aşinli şair 07.06.2013 |