serpilen bir gülümsemeydi uzak olan
en çok kancayı boşa çıkarmak adına uğraşanlar vardı
sonra adamlarla kadınlar yanb yanaydı

bir ara uğrarsın yanımıza
ve yedi ceddime inkar ederim varlığımı
koskoca bir kıvılcım
üflendi oduma
ya geri gidecek ya bitecektim
sanki az kalsın bitecekti
sanki beni severdin
sanki beni severdiniz
hepiniz



iyi de hangi güne baksam sana koşuyorum
iş bu ya söylenmesi gereken her şeyi biliyorum
kocaman bir çember çizip oturuyorum
gözlüklerim benim değil
az kalsın unutuyordum
benim adım kırmızı


iyi de
beni seviyordun gibi
az da söylerdim az daha sıkıştırsaydın
bilemedim şimdi
kim kimin elindeydi
aklıma gelmişken söyleyeyim
benim adım kırmızı
demiştim değil mi
bak unuttum

burdan çıkıp bir yer arayacağım kendime
hiç kimsenin malı olmayan
hiç kimsenin iddia edemeyeceği
öleceğim belki
unutmadan gideyim.


biliyorsunuz ben buyum.