Peygamberimiz de kedileri severdiEle geçirmişti ruhumu bir ruh esir almıştı ki beni topsuz tüfeksiz bir güruh ben de o esnada kanat takıp uçmadım mı ele geçirmişti ruhumu bir ben-i adem fethetmişti kalbimi bakmış bakışmıştık hani o yavru kediyle tıpkı onun gibi bakıyordu yaralı ben ne yaptım girdim gözlerinden yol ikiye ayrıldı biri kapkaranlıktı önümü göremedim diğeri ışıl ışıl bir anlık dalgınlığım iş açacak başıma düşe kalka yürüyorum silkeledi attı beni dünyanın yer kabuğu ilk gördüğüm onun gözleriydi sivriltilmiş bilenmiş tırnaklarıyla düşüyor kediler kafama sonra birden aniden kararıyor dünyam ve her yer açıyorum gözlerimi ki dünya turuna çıkmışım ayaklarım bir yerde gövdem ayrı bir yolda ha gayret yürüyorum bir çöl havası hüküm sürmekte ele geçirmiş bir ruh ruhumu esir almış topsuz tüfeksiz gereksiz bir güruh ki ben tek başımayım karşıma hep yol ayrımları çıkıyor vizesiz geçiyorum her kapıdan yemyeşil bir vahadayım şimdi dinleniyorum burası neresi soruma cennet diyorlar gülüyorum inanmam diyorum inanmam diyorlar ki o kedi de umudunu kesmişti yaşamaktan hayatta kalabileceğine dair sen onu alıp ekmek su süt verene kadar bilirsin peygamberimiz de kedileri severdi 4/Haziran/2013/Salı/Bodrum Yüksel Nimet Apel |
FARKLI BİR ŞİİRDİ...KALEMİN DAİM OLSUN... ESEN KALINIZ