SEN GECELER
Dertlilerin sırdaşı sen, oy geceler geceler
Yalnızlıkların çıkarsız ortağı tek sen geceler Benim gibi yuvasız garipler sende geceler Kendini beğenmişleri bırak, yol ver geçeler Sessizce dinlersin, çaresizliği sen bilirsin Sır vermezsin, derli hali en iyi sen bilensin Çok ıssız durursun garibi ürpertmezsin Yuvasızlara sahip çıkan, kol kanat gerensin Çaresiz kalan koşar sende bulur huzuru Döker içini, ıslak, yaşlı gözleri olur kuru Ele vermezsin kimseyi örtersin kusuru Aşikâr olanı bilirsin, düşürmezsin onuru Yorgun ve bitkin bedenler, sende dirilir Cana can katarsın, yorulan beden iyi bilir Derde deva geceler, nasıl zalim gösterilir? Sana “zalim geceler” diyen kendi zalimdir Ay ve Yıldızlar seninle doğar, sende ışık saçar Bin bir türlü çiçek sende coşar, sende açar Nice kuşlar sende kanat çırpar, sende uçar Seni iyi tanımayan korkaklar senden kaçar Aç kalmaz hiçbir hayvan dahi sen varken Dalar ormana, sığınır sana, yem yerken Kanat çırpar kuşlar, sen avcıyı uyuturken Dua eder tüm mahlûkat, zifirin çökerken Söylenirsin dillerde sen, oy geceler geceler Nice çaresiz garipler hep seni anar, heceler Sen olmasan uyku bilir miydi yorgun gözler? Utanmalıdır sana “zalim, acımasız” diyenler |