güz baharı
hep
sonbahar vardı bu ömürde hep yaprak dökümü... ben hiç güneşin asaletini tadmadım yakmadı hiç bedenimi -ısıtmadı- tamam arasıra mutlu olmadım değil ama bu rüzgar hep götürdü yok etti sevincimi her seferinde... hep sonbahar vardı... hep sarı yapraklar... şimdiyse bu dünyayı tersine döndürme çabası bendeki... güzü bahara çevirme çabası tek tek toplamalı şimdi dökülen yapraklarımı tek tek asmalı dallarıma yeşertmeli hepsini... çıkacaktır elbet bahar denilen şey o yaprakların altından ve sen hiç görmesen de onu tanıyacaksındır... hadi şair ha gayret... |