Kuyruk Acısı
Bir elveda demeyle herşey bitti mi sandın
Ben seni bu rüzgârlar dinince göreceğim Beni böyle üzdün ya yandın güzelim yandın Hasretimle kalbini ateşe vereceğim Bir ömür çekeceksin bu aşkın azabını Gün gelecek anılar bozacak asabını Gözlerimden döktüğün yaşların hesabını Görüp de bu defteri elimle düreceğim Kalbinde ki boşluğum bir daha dolmayacak Ne bugün ne de yarın dün gibi olmayacak Aradığın mutluluk hiç seni bulmayacak Kuyruk acısı gibi içinde duracağım Kimseye anlatamam öyle büyük ki derdim Çıldırdım düşünceden fikrimi yere serdim Hiç bir şey vermedimse sana ömrümü verdim Kıymet bilmez kalbini ilk defa kıracağım Çekip vursaydın beni etmezdim bu kadar dert Kalmadı ahvalime acımayan tek bir fert Bundan böyle dilimde adın namerttir namert Yaptığın kahpeliği yüzüne vuracağım Aşka inancım bitti artık düzelmez aram Sen sefa süremezsin benim kanarken yaram Ben yaşadıkça sana uyumak bile haram Her gece kâbus olup rüyana gireceğim Yıkayıp atacağım bu sevdanın kirini Görmek bile istemem ne ölünü dirini Bende senin yerine koyup başka birini Seni aynı silahla kalbinden vuracağım Aydurmuş’um bu şiir her haliyle bir beyan Fazla söze ne hacet zalimin sonu ayan Kabahat sende değil meğer bozukmuş mayan Seni doğuranın da hatrını soracağım Mutlu Aydurmuş |
körler çarşısında ayna satmaya devam şair.
derdi şiir olanın elbet yolu düşer sayfaya
sazanlık moda oldu şiir bilmez tayfaya.
saygımla.