kuzey hareli rüzgar
kuzey hareli rüzgar
yüzünü çevirince gördü aydınlıktı ötesi durduğu yer karanlık.. önce başı düştü yapraksız bir ağaçtan düşen dal gibi sonra yüreği.. kurdunu kendi var etti kendi varlığından dolaşırken bakışları sonsuz bir suyun girdabında.. kurdu özündeydi soluksuz durdu bir taş misali. kuzey hareli bir rüzgardı savuran eteklerini kesiği kırıkta kanadı yalını çıplakta uzağı yakında aradı günler darmadağınıkken sözlerinde.. mühür göz üzreydi sürmesi kara gümüş kapılar paslı mühür öz üzre sol yanı yaslı gün batmadan karardı sular yarıldı toprak hıncıyla yangınların.. kuzey hareli bir rüzgardı yağmurları savurdu yeryüzüne duraksız ve bozmadan imlasını yazgıların.. 27/05/2013 ödemiş |
kutlarım kalemi