SEN
bir rüzgar ver ki bana
kırılmış dallarımla dalgalanam köklerim sende kalmış dallarım bende sanam ve her sonbahar geldiğinde dibimdeki yapraklardan utanam bir hendek devir kanalıma kumlarım sele gitsin ve örtülü tohumlarım filizlensin ıssız çölümde ab ı hayatlara kanam bassın bezirganlar düzlüklerimi talanlarıyla uyanam bir el ver bana karanlıklarımdan uyanam üç yüz sene yatmıışım yedi uyurlarda görem mah cemalini kendi güneşime uzanam SONER TAŞPINAR |