HALA AĞLAMAKTAYIM
Ağlayarak geldim bu acımasız dünyaya
Kör oldu gözlerim, hala ağlamaktayım Gülmedi yüzüm döndüm bulutlu havaya Yağmur oldu özlerim, hala ağlamaktayım . Kime ne yaptım sa, kötülük babında Bilmem, hatırlamam, kötü söz lafımda Görmedim gerçek dostu duran yanımda Emellerim hep uzakta, hala ağlamaktayım Kimsenin tavuğuna kış demedim, dememde Kimsenin somunundan yemedim, yemem de Ak’ı kara, karayı ak bilmedim, bilmemde Her daim dik durdum, hala ağlamaktayım Gençliğimin doyulmaz tam baharındayım Güçlüyüm, tuttuğumu koparacak yaştayım Lakin kalmadı artık gücüm, takatim hastayım Akranlarım sözde, sazda, ben ağlamaktayım Bakmayın siz benim tebessümlü halime Her tebessümümde bin ah vardır bilene Kimse acımaz, ortak olamaz dertlerime Aldanmayın mimiklerime, ağlamaktayım Güz gelmeden dökülen yaprak misaliyim Tarak vurulmadan koparıldı sacım, sakalım Kurudu fışkırıp akan kan yüklü şah damarım Kurudu göz pınarım, ama hala ağlamaktayım Yaşıtlarım zevk, sefa içinde, ben ise yastayım Hâlbuki hakkımdı mutlu yaşamak, yaşamadım İmrenen gözlerle akranlarıma her daim baktım Halimi belle etmesem de, hala ağlamaktayım Sesim kısıldı ağlamaktan, kalmadı hevesim Keklik gibi ötmeyi hayal eder güclü nefesim Çakır tikeni özleyen bül bül misali kafesteyim Adeta avcıya av olmuşum, hala ağlamaktayım |