Şair olduğu gibi söze dökmüş gördüğünü, düşündüğünü, hissettiğini.
Şiiri okumak çok önemli, çünkü tek sorun onu okumak.
Nasıl okunacak ki zevk versin, nasıl okunursa anlaşılır, elbette bu çok önemli.
Bu şiiri de alışılmışın dışında
Felsefe
Tamamen düşünce jimnastiği

"Ölüm çetin değil belli, gülümsüyor insan,
Ölüm düşüncesidir kötü olan;"
Bu bir saptama.

ÖLÜM, SEVDADAN AYRILMA ENDİŞESİYLE ACILI
DOĞUŞ, SEVDA VAR UMUDU YÜZÜNDEN ANLAMLI

Başka bir saptama bu:
"Son denen, başlayış değil mi bir bakıma?"

Başka bir saptama:
"Can ağlar dünyaya gelirken, gülümser can çekilirken."

Ve başka bir saptama:
Neden hüzünlendirir ki terk edilmiş haneler?

Normal ölüm anı aslında acı verici değil.
Ölümü düşünmek insanın yaşamına yön veriyor, korkutuyor. Özellikle dinlerin şartlandırması yüzünden insanlar ölümü en büyük felaket görüyor.
Aslında doğumdan basit bir olgu.
Bunu savunuyor bu şiir.
"zalim işkencesi" ise normal olmayan acılı ölümlerde mutlaka kötülük ve acı vardır, diyor.
Kötü olan; sürünerek ölüme sürüklenmek.
Elbette bir de hayatı zindan eden sistemler ve insanlığa işkence edenlerin yaşattıkları yanında ölüm vızıltı.
Şiir baştan sona sorgulama ve saptamalarla dolu.
Alnı ak bir şiir.
Laf aramızda, beni de ölüm düşüncesi çok korkutuyordu. Bu şiiri okuyunca içime su serpildi.
"sevgi varsa doğum muştulu, düşünce egemense ölüm huzurludur"

Saygılar ölümle dans eden şiirin şairine.
Müsadenizle