GEZEGEN
En havalı gezegenden atlıyorum ben bu akşam,
Hafif sade, Hafif mayhoş bir tatla ağzımda, Kollarımı açtım dilimde çocukluk şarkılarımla, Ayakçığıma değen nurlu ay parçası, Onu kıskanan dilek yıldızım, Yuri gagarin birde ben, İki merdiven yukarı çıktığımda korkan ben, Şimdi uzay boşluğundan atı veriyorum kendimi, İki elimde kuyruklu yıldızımla güneşe meydan okuyorum, Ben daha sıcakkanlıyım diye, İçim ne kadar ferahladı, Ayaklarım yere basmıyor, Sevdiğim ise içimde o kadar çok hafif ki, Bir kuş misali derler ya, Şimdi anlıyorum onları, Bu Günlük düşüşlerimden, Çok farklı, Gözlerim güzelliklere dalmışken, Yüreğim kara deliğe saplandı, Ve Bir daha çıkamadım… |
gezegenlerin bile küçüldüğü bir yüreğin sahibisin.
güzelliği nakış gibi işleyen,her rengin adını ve tadını veren bir şiir.
bazen ışık olup aydınlatan,bazen gece olup herşeyi örten bir şiir.
hem çok sesli bağıran,hem sessizliğinde,susukunluğunda konuşan.
yürekten tebrikler.