Ölmek
sapsarı bir sis
sarardı soğuk bedenleri kimsesiz bir cığlık dökülürdü dudaklardan titreyen sarı eller arardı bir umut bu diyarlarda nerede kaldı ışık yaşamın sıcaklığı solmakta son nefes süzülürken dudaklarda vedalar damla damla akan yaşlarda yosun tutar gözler kapkara katran kara gecelerin koynunda suskun biçare gönüller boş umutlarla yok olmakta sevmek zor sevilmek zor yaşamak zor aslında ama ölmek varya ölmek en zoru işte bu esasında çırpınan bir tül gibi sapsarı ve soluk bir nefes süzüldü son sözlerimle beraber bu yazılan ölüm satırlarında |