KÖŞE BAŞINDA...Ne güzeldi karanlık çökünce sokağınız daydım Şimdi diktiler boy, boy elektrik direklerini Sokağınız gece gündüz aynı Ne karanlık kaldı ne gizemim iz Senden başka herkes görüyor beni Ama sen beni o karanlıkta ki halimi unutamazsın Ömrünce unutmazsın şimdi bakma her yer aydınlık Mektuplarını atım demişsin Ya bir kerede şu nostaljiden çık ya Ne mektubu mesaj onlar kızım mesaj Sildim de Resimlerimi yırtıp attığını diyorsun Anlaşıldı sen yine sıla özlemi moduna girdin Olum yakma yırtma yok artık ya Facebook tan siliyorsun olup bitiyor Sen halen bu çağa ayak uydurmadın gitti Tıpkı benim sana ayak uydurmadığ ım gibi Beyninin tüm hafızasına nostalji yüklü sevdiğim Adımı her anışında iç çekip oflayıp püflüyor sun Abee akılı sevdiceğim sabahtan sana ileti atıyorum Kamerayı açman için dürtüyorum seni Dokun şu kabul butonunda göreyim seni Yok, senin bu devrin iletişimiyle hiçbir bağın yok anladım Birazdan bizim evin çatısından duman çıkarsa Sakın telaş etme sana dumanla mesaj atıyorum Dilerim bunu okursun hart diski boş sevgili… Mektupları yırtım ne demek ha Sen eskiye mi döndün bunu adam gibi söyle İlle de nostalji mi kokacak sözlerin ESPRİNİN KIYISINDAN BİR KESİT OLSUN...HİÇ BİR ŞAHSA HİTABEN YAZILMADI |