DUDAKLARIN KOVANIM OLURDU
Şimdi uzaktasın
Çok uzak hem de Yokluğunda rüzgarla gönderirdim Selamlarımı sana Bir uçurtmaya verirdim hasretimi Dudakların kovanım olurdu Bana geldiğinde Sabahlara kadar Seni benim yapardım hasretimin ağırlığıyla Bilemedim. Mesafeler değilmiş uzak eden Seni bana Yolların kıvrak belleri değilmiş Şimdi uzaktasın Yanımda olsan da. |