DOĞMUYOR GÜNEŞ
Yok oluyorum her geçen gün
Mutluluğun uğradığı yok Yok olan bedenim değil İçimdeki umutlar beni terk eden... Ne yazık!Kalbim sıkışır oldu, Henüz on sekizimdeyken... Bir kulaklık yok kulağımda İlham melekleri ansızın çaldılar kapımı Etrafımda bir kalabalık, Benim içimde koca bir yığın yalnızlık, Bu acının verdiğiyle dudağımda bir ıslık, Korkuyorum, avuçlarımda terlemiş bir ıslaklık... Ey beni yok eden acı! Senin ruhuma verdiğin eziyet, Çok acı çekiyorum, nedir bu dehşet? Yeter, etme yüreğime yazık, Al bu canımı, kurtulayım artık! |
yüreğiniz heyecanla ve bir o kadarda ürkekçe çırpınıyor ölüme karşı..
saygılarımla..güzeldi..