DAĞLAR
Çocukken dağları çok severdim
Benim için dağ:huzur demekti İnsan oraya gidince huzur bulur Dağ sonsuz bir sessizlik Hani açsam ellerimi bağırsam yankılanacak sesim Kendi sesim cevap verecekti bana Dağ mutluluk demek sanırdım Büyüdüm,öğrendim Çocukken bildiklerim sandıklarım hep yanlışmış... Dağ huzur demek değil vahşet demekmiş Sessizlik değil top tüfek sesleri ile doluymuş Gitsem bir gün o çok sevdiğim dağlara Değil bağırmak sesimi kendi içime hapsetmem gerekirmiş Mutluluk değilmiş dağ Kanların,acıların sardığı bir tepeymiş Öğrenmekten nefret ettim Öğrenmek bana öyle bir acı geldi ki yutkunamadım. Bildikleri ile yaşayan o kadar insan varmış inanamadım.... Berna DOĞAN |
Yeter ki sevmmeye gör, İnsanın dengesi bozulur, Mecnun'a döner…
Şiir yaz, şairi sev…
.................................................... Saygı ve selamlar..