Ben seni hüviyetsiz bir intiharın eşiğinde sevdim !
Sana olan sevdam;
Ecelle koyun koyuna yaşattı beni.
Alıştım ölümlerin her çeşidine.
Azrail’le cebelleşip,son nefesler verilirken ;
Hırıltılarda ben vardım !

Ben seni hüviyetsiz bir intiharın eşiğinde sevdim !
İdama mahkum edilen mahkumun asıldığı darağacıydım.
Ferhat’ın yandığı ateş bendim !
Rüzgara savrulan külü de....
İbrahim’i yakmayıp gülistana dönen ateş te bendim !
Ferhat’ın böğrünü deldiği dağ da bendim !
Ölü doğmuş bir çocuğun geride bıraktığı boş beşik gibiyim,
Annemin yanan yüreği,
Dinmeyen gözyaşlarından başka bir mirasım yok..

Ben seni hüviyetsiz bir intiharın eşiğinde sevdim !
Dümensiz gemi gibiyim,
Fırtına esip okyanusların dibini mekan verse ne farkeder ?
Sonum ;
Zaten sarp kayaların başına bela olmak değil mi ?
Rayından çıkıp ıslık çala çala sürünen vagondur hayatım,
Acı nasıldır bilmem ama;
Ben acının ta kendisiyim !
Mecnunların yaşadığı;
Her gün hatim ettiğim aşkların acısının özetidir.

Ben seni hüviyetsiz bir intiharın eşiğinde sevdim !
Sağır duvarım her kese,her şeye.
Senden gayri hiç bir duyguya yer olmadı yüreğimde.
Her his sana aitti,
Her söz,her anı,her vukuat...

Ben seni hüviyetsiz bir intiharın eşiğinde sevdim !
Cehenneme atılan ilk kıvılcım gibi düşmüştüm avuçlarına!
Her gülüşünde binlerce umutla bağlanmıştım..
Son sözlerinin her harfine bir ömür tükettirdin,
Yüreğime ecel iğneleriyle örülü bir çehre bıraktın.
Yakılmış bir mektubun külleri arasında ,
Aşka yazılmış mısralar aramak gibiydi seninle hayat.
Boş yere karıştırıp durmuşum..
Sana en çok ihtiyaç duyduğum anlarda yanımda yoksun,
Vicdanın dile gelirse bir gün ;
Anılar bunun hesabını sorar ,
Aklında bulunsun !!!

Ben seni hüviyetsiz bir intiharın eşiğinde sevdim !
Şehirler arası otobanda farklı yönlere giden yolcular gibiydik,
İki soluk mesafeyi birleştiremedik.
Gece mi sensiz başladı,sensiz mi gece oldu ?
Anlayadım !!
Ne sen bana konuşabildin,ne ben sana..
Kainat suskun bu saatlerde,bizi mi dinliyorlar ?
Biz mi suskun kaldık ...??
Aslında ayrılıkların da eski tadı kalmadı .......

Ben seni hüviyetsiz bir intiharın eşiğinde sevdim !
Bütün celselerimde senden muhakeme edildim.
Duruşmadaydım yine bu gün,
Son celsemdi,
İkametgâh adresimi sordular,
Yüreğini ele veremezdim,
Sustum!!

Ben seni hüviyetsiz bir intiharın eşiğinde sevdim !
Düşlerin hüsrana vurduğu vakitlerdeyim,
Ruhum gün batımıyla birlikte ,
Karanlıkların dehlizlerine doğru yola çıktı bile,
Son demde yetişsen de farketmez artık...
Paketimdeki son sigarama kadar mühlet verdim Azrail’e,
Sigaranın son közü puludur ;
Teslim ettiğim ruhumun mektubuna.

Ben seni hüviyetsiz bir intiharın eşiğinde sevdim !
Kalbini yardım gecenin,
Ortadan ikiye böldüm !!
Artık ritminin dengesi olmayacak.
Ruhu çekilen geceye batacak.
Kursağıma takılı son nefessin.
Seni hüviyetsiz bir intiharın eşiğinde sevdim,
Cinayetine intihar adı verilsin !!!

Mehmet Zafer