Zeytin gözlüm güzel sözlüm seni nasıl anlatabilirim ki
Hangi sözlere sığdırabilirim seni inan bilemiyorum
RABBİM sana nekadar güzellik varsa hepsini vermiş zaten
Bana ise sadece bu güzellikleri yaşamak düşüyor

Bugün uykumda yine sen geldin aklıma
Gözlerimi açar açmaz ellerim sarıldı kaleme kağıda
Herzamanki gibi anlata anlata bitiremiyorum
İçimde yaşadığım sana dair eşsiz duygularımı

Ne zaman yazmaya başlasam seni satırlarıma
Sanki sol yanımda herzaman bir eksiklik başlıyor
Bulamıyorum kendimi yazdığım hiç bir satırda
Birtek sen varsın kurduğum bütün cümlelerimde

Aşk dedikleri şey bu olsa gerek tutkuda var
Özlemde hasrette saygıda herşey var bu aşkta
Bilki uykularımdan uyanırken bile güne seninle bşlayıp
Seninle nefes alıyorsam bu seni sevdiğimin ıspatıtır

Ey maralım gözümün nuru adına şiirler yazdığım
Sen nasıl birşeysin böyle, bir güneş gibi parlayan
Nur dolu bir yüzün var senin baktıkça bakasım geliyor
Sevdikçe sevesim geliyor senin her bir yanını

Seni sevmekten sana aşkımı haykırabilmekten
İnan kendimi alı koyamıyorum,bedenimin ruhumun
Her bir köşesine nakış nakış işlemişim seni ben
Zeytin karası gözlerine tutulduğum yarim...

Ufuk GÜNEY