**yanlış anlaşılmışlığımdın
odamın karışıklığı
erzincana düşen bir yağmur tanesiydin
kendimin kendimle barışıklığı**

adını bile bilmiyordum henüz
ama onsuz hiçbir yere gitmiyordum
istemem yan cebimdeydi gözleri
hayalinden bir perdeye çekilmişti gözlerim...
aslında ümitsizdim,
bitkin ve çaresizdim
bırakmışlığım vardı gözyaşlarımı kırık dökük kaldırımlara şüphesiz
artık yeni bir sayfaydı hayecanım
ve geçmiyordu hiçbir gün onsuz bir gecesiz
soğuk almışlığımdı unuttuklarım,yanılmışlığımdı...
saçma sapan bir dizeydi
terkedilmişliğe mahkum bir şiirde...

heyecanım onunla uykusuzluğumdu
rüyalarımda mutluydum artık
ismini bile bilmiyordum ama
nereye gitsem benimleydi
onsuz hiçbir yere gidemiyordum
onu galiba seviyordum
üstüme yürümüyordu artık yol üstü ağaçları
ve bir sezen aksu sarkısını sonuna kadar dinleyebiliyordum...