ben bir garip idim uçsuz bucaksız bir deryada,
dertsiz avare gezer idim kendi halimce,
derken,
bir suret yansıdı gözlerimden gönlüme,
maviden yeşile çalan,
gözlerimin ferini kesen,
yaşama sevincimi solduran...
bakmadan acizliğime,
kurulmak istedim suretin tahtına,
aşikar olmaktı muradım,
derken,
derinlerden yüzdüm sığa,
vardım sandım gözlerim kamaşınca,
eyvah kendi ellerimle,
düşmüşüm delik delik bir ağa...
gözlerim kör olaydı da görmeseydim,
düştüm düşeli bu derde,
anladım,
manam derya ile berabermiş,
bilemedim kadrini kıymetini,
tutuldum güneşe de,
unuttum,
bana can vereni...
umursamazken bu halimi,
çekilmişim delik delik edilmiş ağlarla aşkın kayığına,
eyvah kendi ellerimle,
varmışım ölümün kıyısına,
pullarım yavaş yavaş kaybederken nemini,
çırpınışlarım döndürmüyor yeşilden maviye,
son ışıkta çekilirken gözlerimden,
anladım,
kavuşmak ölmekmiş...

Yunus AKKUŞ