Anadolu Kadınıydı. O Hepimizin Annesiydi...
Bazen; memur oldu,
Bazen; işçi, Bazen;hizmetkar, Her yönüyle hamarattı. Ama, o bir anneydi.. Omuzunda dünya yükü Saçların da aklar çökülü Gecesi belli, gündüzü belli Hergün çalıştı, Nasır tutdu, o nazik elleri Kimseye derdini, Bir gün olsun söylemedi İç halini kimse bilmedi... Hiç kadın hakları girmemişti evine Hiç gül verilmemişti eline Yılın annesi seçilmemişti Ekmeğini kendi yapar Hamurunu kendi yoğurur Çocuğunu kendi başına doğurur Hastane doktor, ebe bilmez Şansına bir gün olsun, lanet etmezdi.. Kocası onun için ilk göz ağrısıydı Evi her zaman birinci vatanıydı Erkeğinin önünde; Sayğıda kusur etmez Bir an olsun, Alnını onun yanında dikmez, Çocuklarından başka, zenğinliği olmadı, Hiçde, hayalde kurmadı, Hayal kuracak vaktide yoktu, Bir gün hayal kurdu Gülen gözlerini kapadı Bir daha hiç açmadı. O anadolu kadınıydı, O hepimizin annesiydi.... İbrahim Değerli. |