Anneeeeeeeeeeeee,
Annemmmmmmmmm,
Sen yoksun ya,
Bizim ev de yok ANNE.
Bizim sözü, seninleymiş meğer.
Sen gidince Anladım.
Hatıralarımızda kaldı çektiğin cefa.
Sen uçtun,
Babam sefa sürmek için evlendi.
Bir kadın geldi eve.
Hoş gelmiş,tamam anladım...
Sözüm yok,ama keşke hoşluk ta getirseydi.
Getirdiği koskoca bir BOŞLUK,ANNE,
Sen fidanlar ekmiştin,
Fidanlar ağaca dönmüş,ağaçlar meyveye durmuştu.
Kesmişler annem yeni kadınla babam,
Telefonla söylediğinde ablam,inanmamıştım
İnanmak istememiştim belki.
Senden eser kalmasın,
Seni hatırlatmasın diye ağaçların kesildiği Bahçemiz var ya anne,
Sen varken ki bizim bahçe,
Şimdi ise onların bahçesi,
Kupkuru anne...
Bizimki yemyeşildi.
Onlarınki kupkuru.
Dedim ya annem,bizim ev yok artık.
Sen yoksun
Biz darmadağınığız ev talan.
Sensiz ev yalan anne yalan....
Bizim sözü seninleymiş anne meğer.
Nerde bir gerçek anne varsa Saygıya değer.
Küçük olsa da benden yaş olarak.
Ellerinden öpüyorum,
Seninse;
Seninse nasırlı ayaklarından anne.......

Mustafa EROL
Manavgat/Antaly