Yıllarımızı harcadığımız
Ama artık paylaşamadığımız
Kaybettigimiz herşeyimizi
Alıp gidiyorum yanımda ,
Ve çekiliyorum yarınlarından
Şimdi boğuluyorum koca kentte
Yalnızlığımda üşüyorum ..
Üşüyorum
Çünkü seni doyasıya saramıyorum
Param parça olmuş bir hayatı
Ardımda bırakıp da geri dönmeksizin
Sırtımda yıpranmış sevgi eskisi
Paçavraya dönmüş hatıralarımla
Vedasız sessiz ve sedasız
Sokak sokak her adımda
Yaşadığım her seni
Issız bir kuytuya atıyorum
Senli benli herşeyi
Karanlıķlara gömüyorum sanki
Sokak lambaları bile aydınlatmasın
Gün ışığı görmesin
Ay ışığı üstüne düşmesin
Yutmasın senli anılar batagı beni

Ne sevdasinda bencil oldum..
Ne de yüreginde hırçın
Savurdum saçlarımı esen tek rüzgarda
Savrulan her bir teli dokundu
Yüregimin bam teline..
Neydi yüregimi yakan
Yaktikça beni kavuran neydi bu eşsiz duygu.?
Ne ben anlarım hissettigimi
Ne de anlatabilirim hissettiklerimi.
Çığlık olur söylediklerim büyür içerimde..
Haykırırım aslında gelmişe geçmişe
Tüm yenilmişlige..
Korkarim belkide uçurumun kenarında
Yalnız bırakaĺıp hayat ile yüzleşmekten
Yüzleşip tüm gerçekleri dinlemekten..

Acılar tamamlanmamış ümitler ve hayaller...
Gelenler gidenler ve hüzünler...
Tutamıyorum artık düşlerimi
Kırılıyorum dagılıyorum kayboluyorum..
Tut elimi ey yar ben boşluktayım..
Bu ıssız kentlerde kayboluştayım..
Harcanmış seninle tüm hayallerim
Hiçliklerimde yokoluşlardayım