Ey gönül sen sessizliğe gömül!Sen Her gece delinen Uykularımın mihengiydin Vazgeçilmez sebebiydin Kör bir karanlığın içinde Hayalinle sen nerdeydin Kalbim öyle ki Son demlerini haykırıyor Sanki Hızla çarparken bile Bir his yumağı olmuştu Sen uykunun arasında Rüyaların gölgesinde Hülyaların esenliğinde Bazen de Kan ter içinde kalırken Sabahlara kadar Sana ulaşmak için Ne heyecanla koşandım Hıçkıran şu gönlümü Gecelerin ıssız ayazı Nasıl avutsun Bilmelisin ki Zaman asla avutamaz Mümkün olmasa bile Seni unutturamaz Kapıldığı o sevdanın Kadrinden hiç kurtulamaz Uzatırım yorgun kollarımı Ne çare ki Kimseyi bulamaz Yalnızlık düşkünlüğü Her yanımı sardıkça Kahrımla yoğrulurum Yar bunu hiç anlayamaz Sanki yanardağ misali Yüreğim bir kor saçar Azalan ümitlerimi Bir hınçla tavına palazlar Bitmesin Senin umudun Yüreğinde kalan aşkın Hasretiyle yansan da Sen Hiç konuşmasan da Sevdana kavuşmasan da O yar hiç duymasa da Neyleyim ki artık Sana bir sitemim yok Elzemliğin pençesinde Hislerimin gölgesinde Kadrin hikmetinde Nasibin mucibince Bilemediğim kederimle Düşen bir yaprak misali Esintilerle kapılan Naçarlını yaşayan Âleme gönlünü kapayan Kalan kimliğimle Dertleniyorum işte Seni hiç İlgilenmesen de Kendini öylece gizleyip Bir nebze olsun Güvenmesen de Halim bu işte Sen uykundan hiç Taviz vermesen de Ha ne olur Sen sevmesen de Şefkatini olsun esirgeme Lisanı halinle Yüreğime merak Hançerini hiç gömme Bir tavır alıp Münasebeti sakın kesme Bunu asla düşünme Özlemesen de merakın Eşiğinden sen inleme |
saygılarımla.
cemilmelih.