İçimdeki sıkıntı gitmiyor seni düşündükçe
Seni özlemek, seni içime atmak dayanılmaz
Yıkandıkça kirleniyorum her gün
Sensizliğimde sensiz kaldıkça
Teneşirlerde uyanıyorum her sabah
Özlemin içimi büyütüyor
Büyüdükçe ben küçülüyorum
Ben küçüldükçe özlemin büyüyor
Her aklıma geldiğinde kendimi öldürür gibi
Her çaresizlikte
Her beni köşelerde bırakmanda
Sarmala bulanmış akrepler gibiyim.
Kaçırdıkça gözlerimden hayalini gözlerim küçülüyor
Gözlerim benim olmaktan çıktı
Aynalarda ben artık seni görüyorum
Her saçıma ak düşüyor
Her çizgi yüzümde, senin resmin gibi
Özlemin ruhumdan alıyor
Özlemin zamansızlık gibi
Her uyanış anlamsız, her uyku azaplarda bitiyor
Özlemin öldürüyor beni
Ben öldükçe özlemin büyüyor
Ve ben görüyorum bunu
Sen ölmüyorsun özlemin ölmüyor
Yanıma gel uzak olma
Aklıma gelme
Aklımı alma