İŞTE KALBİM...
İŞTE KALBİM....
Sonsuzluğun için deki zavallı yürek Ne beklersin artık tahammül sınırlarını aşma Katlan artık bir çaresizlığine. İçindeki o huzursuz çocuğu at gitsin Senle sen ol kaleleri tapuları yıkmayı bırak Bırak ki alem görsün sendeki seni.... Yalansız riyadan nefret ettiğini Sen ki nelerle mücadele verdin Ağlarken gülmeyi başardın Mutlluluğu mühürledin üzerine Bilseler ki bir viranedir baş yapıt eserin Yine de boş ver dünya senin Ey tenimin yüzüne asılı aydınlığı, Hırçınlığımın el yazmalı tanığı ak kara bedeldir, Suskuma sığınan yazgı çekilirken kınından Şimdi tam zamanı nil’in derin sularında kutsanman Nemi dudağımda çağlayandı gecenin kibirli bir zaferin narasının Maviden hiddetler takınmış gözleri.. Kaçınılmaz ve sınırsız güderken Sessizliğe alıştırmaya kendini.. Nasıl söylenir ki terk edilmişliği Canımda can diye dolaştırıyorum seni, Cerrahımı celladıma yedirdim, İkisi ayrı şey AŞK VE CİNAYET İkisi aynı şey hırsızlık ve ticaret ,en ucuz insan eti.. Gel açtım göğsümü,kalbim işte, Başlangıcımızın yasağı... Daha duramam cennette, Sök,sök de sevgilim yedir yarısını. |