Artık bundan sonra sana düşen, güzel aşk sözlerini beğenir; şiirleri okudukça beni hatırlayıp kalbin bu O’ydu der, ama sen kendinle ters düşmemek için inkar edersin.

İyice baktım diyorum,
Suyu kalmamış denizlerin.
Şairler diyorum,
Bu kelimeleri nerede dağlayıp getirirler yeryüzüne?
Kimbilir.
Bugün geceye giremiyoruz.
Cinler saklamış geceyi,
Biz de bekliyoruz.
Gece diye bir şey yokmuş biliyor musun?
Siyah bi karton kağıtmış hepsi.
Baskın var bu gece herkese.
Gece olmayacak, gündüz de kaybolacakmış.
Ne yaparız bilmem.

Ben en çok sen içimdeyken yalnız kaldım,
Ve hiç terk etmez dediklerim gitti benim.
Ben mi edindim yalnızlığı,
Yoksa sen mi getirdin bu şehre?
Ben mi bulamıyorum,
Sen mi çaldın mavi gökyüzünü?
Gobi çöllerine sürgün ettin beni.
Kurtlar bile yalnız...
Gündüz vakti; Güneş var, hava bulutsuz.
Ama çok üşüyorum.
Bunun bir de gecesi var, onu da biliyorum.

Kibritçi kıza döndüm bu aralar.
Bir kibrit çöpü yakıp,
Senli benli düşler kurmak istedim.
Ama anladım ki, sen
Sadece hayallerimi değil,
Kibrit çöpünü bile ziyan ettin.
Bilmiyordum ben, öğrettin bana.
Aşk olsun,
Aşk böyle mi tarif edilir insana.

Arayı fazla açmadan,
Aklıma arada bir gelsen.
Böyle hiç çıkmayıp acı çektirmesen.
Ne de özlettirsen.
Aklımda konu sensen,
Zorlanıp değiştirmek istemesem.

Niye böyle hep yalnızsın diye soranlara,
Senden bahsetmiyorum kimselere,
Ben yalnızlığı seviyorum diyorum.
Çekilir dert mi bu, Mecnun gibi sevdalık.
Kaç yiğidi devirdi bu aşk illeti,
Kaçıncı da, kimde sıra?
Gönlümdeki senli benli düşlere,
İyice baktım diyorum,
Suyu kalmamış denizlerin.