büyüdüğüm yere
Gideceğim tüm mecazlardan
İmlası bozuk geleneklerden Kırkayaklar taşıyacak tasasını dünyanın Benimse tek ihtiyacım adım soyadım.. Bir orta oyunu kuracağım kafamda Güleceğim Güleceğim… Eskitmeyeceğim dilimde beddualar “ Aitlik sancısı” olacak tek yoldaşım Yalnız değilim Sırça köşklerin bahçıvan pantolonunu Sorguların kalem kırdıran teslimiyetine bırakacağım Kirlenmiş bulutları vurdumduymaz öznelere.. Gideceğim sade bir ayakkabı, tek renk çantam ve dualarla Bir masal kitabı dokunacak ellerime. Bütün albenili tamlamalardan uzak bir yasağa Yürüyeceğim masum ve teslim.. Kelebekler kalkmayacak yeşilden, ben dokunmadan orda Yıldızlar yağacak Oturup bakacağım Salıncaktaki dünyama Sırılsıklam bir çocuk çalacak kapımı Ve birden büyüyecek ellerim. SEMRA UÇKUN |