Koyup musallaya yönümü çevirseler
Bir baktımki şöyle gelen yanar giden yanar
Melekler inipte kollarımdan savursalar
Deftere dürülmüş yalan yanar neden yanar

Atıp keşkeleri her gün billahi anardım
Mah-â kandil olsam yanmaz vallahi sönerdin
Güzelim Alemi görünce baki sanırdım
Sana hörmetini silen yanar eden yanar

Ağlayıp revâne yaşlar akıyor efendim
Sabır diye bastıgım taşlar bakıyor efendim
Öyle kullar varki başlar kalkıyor efendim
Ravzana çökünce gülüm yanar beden yanar

Azrail geldi de hâkkâ kavuşalım dedi
Komşularda gelsin şöyle dolaşalım dedi
Melekler saf olmuş ârşa erişelim dedi
Üstüne bastığım yolum yanar giden yanar

Âfitâb dogamaz kâmer önünde tümsektir
Dünya dediğimiz Çamurdan karlı çömlektir
Nefse tapanlara ibadet demir gömlektir
Bilal habeşiyi bilen yanar nida yanar
Harun yıldırım

Afitab ( güneş )
kamer (ay )