Hiç bilmediğim bir şehir gibi
Işıltılı gülücükler saçan
Kaybolmayı göze alıp adım attığım
Adım attıkça yolu bulamadığım
Çıkmaz sokaklar var şehirde
Sana çıkmayacak yollar var ne kadar gitsem de
Karanlık sokaklar gibiyim kimsenin geçmek istemediği
Sevgiden korkar olmuş insanlar
Sevilince gidenler hani
Bana da olmuyor değil korkuyorum sevilmekten
Elim ayağıma dolaşıyor ne yapacağımı kestiremiyorum
Sevmeyi istiyor insan sevilmeyi değil
Mazoşistliği seviyor ruhumuz
Ne yapalım yani
Öyle bir ruhsuzluk hali ki
Tüm beden yitirmiş hisleri
İzliyorsun öyle uzaktan sakin
Saçma sapan kahkahalar atıyorsun durduk yere
İnsanlar insanlar anlamıyorlar bir gülüşün ne kadar acı verdiğini
Sokak çocuğu gibiyim şu günlerde sadece izliyorlar bir de acıyorlar
Üstüm başım dağınık elim yüzüm kirli bakmak gelmiyor içimden kendime
Hatta kimseye ağırlık oluyorlar üstüme
Benimle ilgilendiğini sanan
Yanımda hiç olmayan
Birde yalnızlığıma yalnızlık katanlar
...