İnsan sahip olunca kamil ve ihlaslı imana,
Nedamet duyar geçmişte yaptıklarına,
İnsan gözyaşı dökmekten bir acayip olur,
Bir anda döner insanın hali pür yamana.

İnsan konuk ederse yüreğinde muhabbeti,
Melekler içirir doyunca rahmani şerbeti.
Husumet yolunda olunmuşsa şeytana asker,
Azrail gelince kaçar bir anda benzi beti.

İnsan yaparsa kulluk görevlerini huşuyla,
Kötülüklere karşı bağlanır gözler puşuyla.
Cennetlik muştusunu gönderir yüce Allah,
En hayırlı haberleri getiren talih kuşuyla.

İnsan dost olursa Allah’ın sevgili kullarıyla,
Göç eder ebediyete, namus şeref ve arıyla.
Asla ve asla taşımaktan yorulmaz insan ,
İnsanı cennetlik eden hayırlı işlerin barıyla.

İnsan olursa her daim mazlumların yanında,
Muhtaç olduğunda yetişir Hızır As anında.
Kem gözle bakmaz başkasının namusuna,
Yiğitlik varsa damarlarında dolaşan kanında.

İnsan geçirirse ömür miadını helalinden,
Her gören feyiz alır halinden ahvalinden.
Kim zalim olup da zulmederse bir insana,
Her iki cihanda da kurtulamaz vebalinden.

İnsan her çalıştığında dökerse alınterini,
Yaradan artırır sevdalı gözlerindeki ferini.
Girdiği fani dünyadaki her savaşta,
Kazandırır insana yüce Allah ahiret zaferini.

İnsan dikerse sevgi fidanlarını aşk ve şevkle ,
Can suları verilir yorulmadan büyük bir zevkle.
Mizanın önünde herkes kara kara düşünürken,
Sevince boğulur bu insanlar cennet-i alaya sevkle.
22/Mart/2010