vefa mı?....dolaşırken yüreğim vefasız kapılarda, rast gelsin de... kalmış, süslü kelimeler... bakışlarında adımlıyorum sokaklarını, vefaya sırt dönen uşakların... sözlerin tuğla,tuğla üst,üste koyulduğu, gözlerin sakındığı vefakâr dostlar yok kapıda... bir iki kelimeden öte gitmeyen sohbetlerle, kayıp gitti avuçlarından ah’ı vefa...... giderken hiç bu kadar acı vermemişti, vefanın dar sokaklarındaki cumbalı evler... asıl acı veren cumbadaki karanfillerin, vefasız gözlerde birer,birer solmaları idi... babstone 15,04,2013 |